Şeker Pancarında Kota Uygulaması

Sanayi Ve Ticaret Bakanı Tanrıkulu: -2001 Yılında Pancar Üretim Kotası 11 Milyon 500 Bin Ton Olarak Belirlenmiştir -Kotanın Yüzde 90`I Son Altı Yılda Pancar Üretimi Yapmış Yaklaşık 420 Bin Üreticiye, Kalan Yüzde 10`U İse İlk Defa Pancar Yetiştirecek Üreticilere Dağıtılacak


ANKARA (A.A) - 13.12.2000 - Sanayi ve Ticaret Bakanı Ahmet Kenan Tanrıkulu, 2001 yılında pancar üretim kotasının 11 milyon 500 bin ton olarak belirlendiğini açıkladı. Tanrıkulu, kotanın yüzde 90`ının son 6 yılda pancar üretimi yapmış yaklaşık 420 bin üreticiye, kalan yüzde 10`unun ise ilk defa pancar yetiştirecek üreticilere dağıtılacağını bildirdi. Tanrıkulu, yaptığı yazılı açıklamada, şeker üretim politikasının iç tüketimin yerli üretimle karşılanması şeklinde belirlendiğini ifade ederek, bu politikanın istikrarlı bir şekilde sürdürülmesinin Türkiye`nin ekonomik çıkarları açısından elzem görüldüğünü kaydetti. Türkiye`de pancar üretiminin uzun yıllardan beri fiyat ve destek mekanizmaları ile dengelenmeye çalışıldığını, ancak istenilen sonuca ulaşılamadığını belirten Tanrıkulu, bunun sonucunda da ülkemizin dönemsel olarak şeker ithalatçısı veya ihracatçısı olma konumundan kurtulamadığını belirtti.


İthalat-ihracat kısır döngüsü ve değerlendirilemeyen stokların mali yapıyı olumsuz etkilediğini, üretici ve tüketici aleyhine sonuçlar doğurduğunu, dış pazarlardaki imajı zedelediğini bildiren Tanrıkulu, bu nedenlerle 1998 yılından itibaren kotalı üretim uygulamasına başlandığını hatırlattı. Üç yıllık uygulama sonucunda pancar üretiminin istikrara kavuşturulması, iç tüketim ihtiyacı kadar şeker üretiminin gerçekleştirilmesi yönünde önemli gelişmeler sağlandığını ifade eden Tanrıkulu şunları kaydetti: Bu çerçevede, 2001 yılında pancar üretim kotası 11 milyon 500 bin ton olarak belirlenmiştir. Kotanın yüzde 90`ı son altı yılda pancar üretimi yapmış yaklaşık 420 bin üreticiye, kalan yüzde 10`u ise ilk defa pancar yetiştirecek üreticilere dağıtılacaktır. Kotaların fabrikalara dağıtımında, fabrikaların optimal kapasiteleri ve çalışma süreleri dikkate alınmıştır. Kotanın gerçek pancar üreticilerine dağıtılması ve kota ticaretinin oluşmaması için gerekli hassasiyet gösterilmiş, bölgesel özellikler nedeniyle doğu fabrikalarının (Ağrı, Erciş, Erzurum, Kars ve Muş) kota ihtiyacı, üreticilerin talepleri doğrultusunda karşılanmaya çalışılmıştır.